- Natur
- Natur Sf std. (9. Jh.), mhd. natūre, ahd. natūra Entlehnung. Ist entlehnt aus l. nātūra, eigentlich "Geburt", zu l. nāscī (nātus sum) "geboren werden". Adjektiv: natürlich.Ebenso nndl. natuur, ne. nature, nfrz. nature, nschw. natur, nisl. náttúra. Zur lateinischen Verwandtschaft s. Genus.✎ DF 2 (1942), 185-189;Patzer, H.: Physis (Marburg 1945);Sallmann, K. AB 7 (1962), 140-284;Budde, A. VWP 42 (1966), 42-67;Pellicier, A.: Natur (Paris 1966);Nobis, H. M. AB 11 (1967), 37-58;Nobis, H. M. AB 13 (1969), 34-57;Spaemann, R. AB 11 (1967), 59-74;Zellmer, E.: Die lateinischen Wörter auf -ura (Frankfurt/Main 1976);Grundbegriffe 4 (1978), 215-244;HWPh 6 (1984), 421-478;Casper, B. in Der umstrittene Naturbegriff. Hrsg. F. Böckle (Düsseldorf 1987), 31-44;Röhrich 2 (1992), 1085f.;LM 6 (1993), 1040-1043. lateinisch l.
Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache. 2013.